Als door een verzekerde (of werkgever als belanghebbende) bezwaar wordt gemaakt tegen een beslissing van het UWV op medische gronden, dan geldt de hoofdregel van de Raad "dat in de bezwaarfase een volledige heroverweging dient plaats te vinden, waarbij de feiten juist worden vastgesteld en de conclusies logisch uit die feiten voortvloeien. Daarom zal, indien de medische grondslag van de besluitvorming wordt betwist, in deze fase van de procedure een louter dossieronderzoek als regel niet volstaan" (vgl. Centrale Raad van Beroep 23 juni 2021), maar in dat geval dient spreekuurcontact plaats te vinden met een (geregistreerde) verzekeringsarts B&B.
Soms kan dossieronderzoek in bezwaar overigens wel volstaan, namelijk als de verzekeringsarts bezwaar en beroep voldoende kan motiveren dat in het licht van de aard van de klachten en de beschikbare medische informatie, een spreekuurcontact geen toegevoegde waarde heeft.
Rechtbank volgt het UWV: geen spreekuurcontact noodzakelijk
Het UWV dacht in deze zaak overeenkomstig deze lijn van de Raad te handelen. Het betrof hier een verzekerde die in Duitsland woonde en het UWV heeft de verzekerde in het kader van een herbeoordeling door een Duitse orthopeed laten onderzoeken en heeft op basis van een dossieronderzoek beslist dat de verzekerde na de LGU geen recht meer heeft op een WGA-uitkering. De verzekerde heeft vervolgens bezwaar ingesteld tegen deze beslissing.
In de bezwaar heeft de verzekerde de medische grondslag van het primaire besluit betwist. Vervolgens heeft een hoorzitting plaatsgevonden, waarbij de verzekeringsarts B&B niet aanwezig was. De verzekeringsarts bezwaar en beroep heeft alleen op basis van dossieronderzoek geconcludeerd dat er geen medische argumenten zijn om af te wijken van het oordeel van de primaire verzekeringsarts. Het lijkt erop dat het UWV een spreekuurcontact (ook) niet nodig vond, omdat de verzekerde in Duitsland woonde.
De verzekerde is echter van mening dat de verzekeringsarts zich niet alleen mag baseren op het rapport van de Duitse orthopeed en dat een spreekuurcontact op zijn plaats was geweest. Zodoende is volgens de verzekerde het medisch onderzoek onzorgvuldig is geweest. De rechtbank volgt de verzekerde niet in dat standpunt en heeft het beroep van de verzekerde ongegrond verklaard. De rechtbank heeft geoordeeld dat het verzekeringsgeneeskundig onderzoek op zorgvuldige wijze, volledig en ook overigens conform de eisen die aan een dergelijk onderzoek worden gesteld, heeft plaatsgevonden.
De Raad: spreekuurcontact was vereist in de bezwaarfase
In hoger beroep stelt de verzekerde zich opnieuw op het standpunt dat het UWV onvoldoende zorgvuldig onderzoek heeft verricht, door noch in de primaire fase noch in de bezwaarfase een eigen medisch onderzoek te verrichten en zich voornamelijk te baseren op het onderzoek van de Duitse orthopeed.
De Raad volgt de verzekerde wel: de verzekeringsarts heeft zich bij de vaststelling van de beperkingen van appellante gebaseerd op dossieronderzoek en deze orthopedische expertise. In de bezwaarfase heeft appellante de medische grondslag van het primaire besluit betwist en had de verzekeringsarts B&B spreekuurcontact met de verzekerde moeten hebben. Dit geldt te meer nu tussen het onderzoek van de Duitse orthopeed, de volledige heroverweging in bezwaar meer dan 7 maanden zat en bovendien sprake was van toegenomen andere klachten én de verzekerde concreet uitzicht had op een woning in Nederland. De slotsom is dat de Raad het onderzoek als onzorgvuldig bestempeld. Deze omstandigheid geeft aanleiding voor de Raad om zelf in de zaak te voorzien: de verzekerde heeft na einde LGU recht op een loonaanvullingsuitkering (van min 35% naar 80-100%).
Als gezegd is niet in alle gevallen een spreekuurcontact vereist in het kader van de volledige heroverweging in bezwaar (zie inleiding). Hoe dan ook geldt dat een spreekuurcontact überhaupt pas aan de orde kan zijn als de bezwaarmaker de medische gronden van het bestreden besluit voldoende gemotiveerd betwist. Roepen dat je het er niet mee eens bent, voldoet daar natuurlijk niet aan (zie Centrale Raad van Beroep 13 augustus 2021).
